Pierwsze dni w przedszkolu

Pierwsze dni w przedszkolu.
  Trzeci rok życia dziecka to wiek nazywany przez psychologów początkiem okresu przedszkolnego, który trwa aż do momentu pójścia dziecka do szkoły. Dla większości dorosłych oznacza to, że trzylatek może już przez dłuższy czas pozostać poza domem, pod opieką osób innych niż rodzice. Zapisujemy więc dziecko do przedszkola w przekonaniu, że jest to korzystne dla jego rozwoju. Jednak już w pierwszych dniach pobytu w przedszkolu pojawiają się w niektórych przypadkach problemy – rodzice muszą patrzeć, jak dziecko rozpaczliwie broni się przed pozostaniem w obcym miejscu, często płacze, nie pozwala na to, by mama, tata mogli wyjść z sali. Wtedy niejednokrotnie rodzice zaczynają wątpić w słuszność zapisania dziecka do przedszkola.
        Co robić, aby dzieci z uśmiechem przychodziły do przedszkola i czuły się tu bezpiecznie? Jak zmniejszyć smutek maluszka, który nie do końca rozumie, dlaczego musi zostać w tym „obcym” domu, z „obcymi” paniami i w dodatku z gromadą „obcych”, rozbrykanych dzieciaków?
Oto kilka wskazówek, które pomogą Państwu w miarę spokojnie przejść pierwsze dni w przedszkolu swoich pociech :
Zdarza się, że rodzic po pożegnaniu z maluchem, zostaje na korytarzu, aby móc przyglądać mu się podczas zabawy – tak, jakby chciał napatrzeć się na zapas. Gdy dziecko, które zdążyło już poradzić sobie z rozłąką i zająć się zabawą, zauważa rodzica, zaczyna płakać i chce, aby mama czy tata natychmiast zabrali go ze sobą. Opiekunom w placówce jest wtedy ciężko zapanować nad jego emocjami.
- Dlatego ważne jest szybkie pożegnanie, bez zbędnych, silnych emocji. Staramy się, aby rodzice nie przebywali na co dzień w salach zajęć. Ich obecność może okazać się kojąca tylko dla konkretnego malucha, zaś cała grupa stresuje się obecnością obcych im osób. Przestrzeganie tego typu zasad pozwala dzieciom uporządkować w ich głowach czas i przestrzeń, co pozwala osiągnąć im spokój i polubić przedszkole czy żłobek, które stają się ich nowym ulubionym środowiskiem –

Pierwsze dni w przedszkolu: najczęstsze błędy w momentach rozłąki

• długie pożegnania – im krótsze i bardziej konkretne, tym lepiej. Odprowadzając dziecko, ucałuj je na do widzenia, zapewnij o swojej miłości i powiedz, że wrócisz po niego np. już po obiedzie;
• zaburzanie rytmu dnia dziecka – warto, aby w trakcie pożegnania określić maluchowi moment, w którym rodzic wróci po niego. Jeżeli nastawisz malucha, że przyjdziesz po leżakowaniu, nie zmieniaj tej pory bez jego wiedzy – nie spóźniaj się, ani nie przychodź przez. Dziecko w kolejnych dniach może emocjonalnie reagować na pożegnania, a twoje zapewnienia będą już dla niego bezpodstawne;
• siedzenie na korytarzu i zaglądanie do sali – gdy dziecko zauważy rodzica, nawet najlepsza zabawa może zostać natychmiast przerwana, a maluch ze łzami w oczach zacznie domagać się kontaktu z rodzicem i zabrania go z placówki;
• zaglądanie przez okno – rodzice, zwłaszcza w pierwszych dniach przebywania dziecka w nowym miejscu, bardzo przeżywają cały proces jego aklimatyzacji i martwią się. Jeżeli maluch zauważy zaglądającego przez okno rodzica, może odebrać to jako sygnał braku zaufania do miejsca, w którym się znajduje oraz opiekunów. Im prędzej rodzic zaufa nauczycielom, tym szybciej dziecko weźmie z niego przykład i polubi miejsce, w którym spędza tak dużo czasu w ciągu dnia;
• przesadnie radosne powitanie dziecka – nadmierne emocje jak np. łzy szczęścia, mogą być dla dziecka niejasne i budzić niepokój. Postaraj się przywitać dziecko z uśmiechem na twarzy, zapewnić je, że dobrze znów się widzieć, zapytaj, jak dzień. Dziecko zajmie się opowiadaniem i zapomni o emocjach, jakie towarzyszyły mu gdy rano zostawał w przedszkolu.